Leczenie nerwicy

Zaburzenia lękowe potocznie nazywane nerwicą lękową to grupa zaburzeń, których podstawowym objawem jest odczuwanie silnego lęku. Lęk uznawany jest za naturalną ludzką emocję o charakterze ostrzegawczym. Niestety gdy trwa zbyt długo, nawet po ustaniu zagrożenia wtedy zdecydowanie obniża jakość życia. Objawy nerwicy lękowej, w postaci uciążliwych ataków paniki lub nieustannego zamartwiania się wydają się niemożliwe do opanowania, co przyczynia się do przekonania o braku możliwości wyleczenia i wtórnie pogłębia cierpienie i lęk.

Lęk napadowy inaczej lęk paniczny przejawia się nagłymi stanami wzmożonego niepokoju, strachu najczęściej jest to lęk przed śmiercią. Pojawiające się wtedy objawy to tachykardia, czyli przyspieszone tętno, które potrafi osiągać niekiedy powyżej 130 uderzeń na minutę, to z kolei prowadzi do uczucia duszności i zawrotów głowy. Bardzo często pojawiają się bóle lub tzw. kłucia w obszarze klatki piersiowej, zimne poty, uczucie drętwienia kończyn. Obserwowane są również derealizacja, czyli stan umysłu, w którym osoba ma wrażenie odrealnienia, czyli braku kontaktu ze sobą i otaczającą rzeczywistością. Aby przynieść sobie ulgę, człowiek intuicyjnie stara się unikać miejsc i okoliczności, które powiązane są z lękiem, pozornie pomagając sobie z tym. Przyczyniają się jednak w ten sposób do powstania tzw. lęku antycypacyjnego, czyli „lęku przed lękiem”, co przyczynia się do wzmożenia objawów. Lęk uogólniony charakteryzuje się długotrwałym i ciągłym odczuwania napięcia emocjonalnego. W odróżnieniu od napadowego charakteru paniki, w tym przypadku osoba cierpi dłużej, mniej intensywnie. Jednostka zamartwia się problemami, które dotyczą odległej przeszłości lub przyszłości, nie potrafiąc skoncentrować swojej uwagi na tzw. byciu tu i teraz. Wszelkie próby powstrzymania się od zamartwiania prowadzą wtórnie do nasilenia lęku.

Cechą charakterystyczną tej grupy zaburzeń nerwicowych jest doświadczanie stanów lękowych utrzymujących się co najmniej 6 miesięcy. Osoba, która cierpi na ten rodzaj nerwicy lękowej, gdzie dominuje tzw. lęk uogólniony, zamartwia się całymi dniami różnymi problemami, które albo są aktualne, albo potencjalnie mogą powstać. Próby powstrzymania się od zamartwiania się okazują się nieskuteczne. Im bardziej osoba usiłuje się nie martwić i „nie myśleć”, tym bardziej objawy stają się dotkliwe.

Leczenie fobii społecznej

Jest to rodzaj zaburzeń lękowych. Dotyczy lęku najczęściej przed oceną w różnych sytuacjach społecznych, a także lęku przed odrzuceniem społecznym. Często mylona jest z nadmierną nieśmiałością. W przypadku fobii społecznej lęk istotnie wpływa na ograniczenie kontaktu z otoczeniem. Osoby dotknięte tym zaburzeniem są mało towarzyskie, skryte, mają zaniżoną samoocenę, unikają wystąpień publicznych, unikają spożywania posiłków w miejscach publicznych, ponieważ mają bardzo silne przekonanie, że podczas jedzenia wyglądają wyjątkowo nieatrakcyjnie. Ponadto mają problem z zabieraniem głosu w sytuacjach spornych w obliczu konfrontacji z autorytetem, prowadzą z reguły samotny tryb życia. W fobii społecznej obserwujemy objawy somatyczne tj., duszności, nudności, tachykardie, szumienie w uszach, zawroty głowy, napady paniki.

Zaburzenia lękowe w obojętnie jakiej formie sprawiają osobom na nie chorującym ogromne cierpienie, które często jednostka próbuje pokonać, stosując np. alkohol bądź narkotyki. Są przypadki, w których silne odosobnienie wynikające z fobii społecznej prowadzi do alkoholizmu. W przypadku nerwic lękowych i napadów paniki sytuacja jest nieco inna. Obserwuje się przypadki, w których osoby cierpiące z powodu lęku napadowego wręcz stronią od przyjmowania alkoholu i narkotyków z obawy o np. przedawkowanie, które mogłoby zagrozić życiu, są jednak sytuacje, gdzie panika podlega „sztucznej” regulacji za pośrednictwem środków psychoaktywnych, co wtórnie prowadzi do rozwoju uzależnienia.

Potrzebujesz pomocy w leczeniu nerwicy? Zapraszamy do Ośrodka Wyspa SOZO!