Jak wyjść z uzależnienia od mefedronu?

Narkomania jest coraz częściej pojawiającym się problemem społecznym. Dostępne są nowe, zmodyfikowane używki, których skład i pochodzenie nie są do końca znane, co dodatkowo wpływa na występowanie skutków ubocznych. Uzależnienie od narkotyków jest niezwykle niebezpieczne i silnie wpływa na cały organizm. Jednym z nowszych narkotyków, który pojawił się na czarnym rynku jest mefedron. Jego przyjmowanie jest wyjątkowo groźne i powoduje wiele poważnych problemów. 

Czym jest mefedron? 

Mefedron, czyli 4-metylometkatynon – 4 – MMC. Jest organicznym związkiem chemicznym, pochodną katynonu. Ma bardzo silne działanie psychoaktywne i uzależniające. Po zażyciu tej substancji nie odczuwa się głodu i zmęczenia. Mefedron, w przeciwieństwie do między innymi morfiny, nie ma zastosowania medycznego.

Stosuje się go jako stymulant i empatogen. Stymulant zwiększa aktywność układu współczulnego lub ośrodkowego układu nerwowego. Powoduje euforię. Empatogeny powodują charakterystyczne efekty emocjonalno – społeczne. Powodują wydzielanie serotoniny, dopaminy i noradrenaliny, które odpowiadają za otwartość emocjonalną, uczucie empatii i miłości. Mefedron uznawany jest za narkotyk rekreacyjny, tzn. spożywany od czasu do czasu, na przykład podczas imprez.

Efekty zażycia mefedronu są bardzo intensywne i przypominają działanie amfetaminy oraz ecstasy.  Mefedron wywołuje przede wszystkim pobudzenie, otwartość, podniecenie, natłok myśli, rozszerzenie źrenic, rumieńce, pocenie, gęsią skórkę, szczękościsk, podwyższenie ciśnienia tętniczego i zaburzenia rytmu serca. Niektórymi ze skutków ubocznych mogą być: krwawienie z nosa, pieczenie nosa (przy aplikacji donosowej), halucynacje, nudności, wymioty, kłopoty z krążeniem krwi, wysypki, uczucie niepokoju, paranoja, nadpobudliwość i urojenia. 

Mefedron najczęściej można spotkać w postaci proszku, tabletek, kapsułek albo kryształków. Dodatkowo jest bezzapachowy i bezbarwny. Można go zażywać poprzez połykanie, wciąganie lub rozpuszczać w napojach. Jest niebezpieczny nawet w najmniejszych ilościach i bardzo silnie uzależnia psychicznie. Zazwyczaj dodawany jest do składu innych dopalaczy. Ciężko przewidzieć jego dokładne działanie, na każdy organizm mefedron może mieć inny wpływ. Dlatego tak często jest uważany za szczególnie niebezpieczny narkotyk. 

Jak rozpoznać uzależnienie od mefedronu? 

Zażywanie mefedronu wiąże się z występowaniem różnych charakterystycznych objawów, tak jak w przypadku wszystkich narkotyków. Objawami somatycznymi są rozszerzone źrenice, oczopląs, szczękościsk i wystąpienie rumieńców na twarzy. W takim przypadku dochodzi do zawrotów głowy, halucynacji i utraty pamięci krótkotrwałej. Przyjmowanie 4 – MMC wiąże się także z suchością w ustach, zaciskaniem dłoni i nadpotliwością, czyli tak zwanymi potami mefedronowymi. Osoby będące pod wpływem wydzielają z ust charakterystyczny, nieprzyjemny zapach, który może utrzymywać się przez kilka dni. 

Mefedron wywołuje ostre stany psychotyczne. Długotrwałe zażywanie niszczy najbardziej psychikę. Osoby uzależnione nie są w stanie poradzić sobie z rzeczywistością, mają poważne problemy z radzeniem sobie w codziennych sytuacjach. Po jakimś czasie pojawiają się urojenia, psychozy, halucynacje i stany lękowe. Ponadto prowadzi do wyniszczenia organizmu – brak apetytu, bezsenność, utrata wagi. 

Jak wyjść z uzależnienia od mefedronu? 

Mefedron ma bardzo silny potencjał uzależniający. Może do niego dojść już po jednym zażyciu niewielkiej dawki. W sytuacji odstawienia lub ograniczenia pojawiają się objawy abstynencyjne. W końcowym etapie działania tego narkotyku pojawia się osłabienie organizmu i bezsenność. Mogą wystąpić także stany depresyjne i paranoiczne. Efekty działania tej substancji pojawiają się bardzo szybko, dlatego też zaprzestanie jej zażywania wiąże się z niemożliwością odstawienia i samodzielnego wyjścia z nałogu. W tym przypadku konieczne jest wdrożenie odpowiedniego leczenia uzależnienia. Zazwyczaj składa się ono z dwóch etapów. 

Na początku konieczna jest detoksykacja, czyli leczenie polegające na nagłym odstawieniu danej substancji psychoaktywnej. Odbywa się ona w połączeniu z terapią farmakologiczną lub psychologiczną. Detoks narkotykowy trwa około 7-10 dni, a jego długość zależy przede wszystkim od głębokości uzależnienia, czasu, jaki upłynął od ostatniego spożycia narkotyków oraz stanu pacjenta. Polega on na regulowaniu składu i procesów biochemicznych organizmu za pomocą odpowiednich leków. Drugim etapem jest terapia indywidualna lub grupowa. Podczas całego procesu są podawane środki farmakologiczne, które łagodzą dyskomfort związany z oczyszczaniem organizmu. Udana detoksykacja umożliwia wprowadzenie psychoterapii, której celem jest przepracowanie problemów i sposobów radzenia sobie z trudnościami. 

Trzeba także pamiętać, że osoba uzależniona od mefedronu potrzebuje bardzo dużego wsparcia ze strony rodziny i bliskich, żeby wytrzymać bez narkotyku. Ważne jest zrozumienie, że narkomania jest chorobą, na którą uzależniony nie ma wpływu. Jedynym sposobem na leczenie jest terapia.